خانه‌ی هوشمند چیست؟

بخش های مختلف سیستم خانه هوشمند

سیستم هوشمند مرکزی

ین دستگاه در واقع قلب سیستم هوشمند می باشد. همه اجزای خانه هوشمند از طریق سیستم هوشمند مرکزی با هم در ارتباط هستند و همه فرمان ها به واسطه آن برای اجزای مختلف خانه ارسال می شود. این سیستم اطلاعات را از دستگاه های موجود در خانه دریافت کرده و همه چیز را در خانه کنترل می کند.

پروتکل‌های ارتباطی

برای اینکه بخش های مختلف خانه هوشمند بتوانند به راحتی با هم و با سیستم هوشمند مرکزی ارتباط برقرار کنند، لازم است راه ارتباطی مشخص و تعریف شده ای وجود داشته باشد. پروتکل ارتباطی در واقع مسیری استاندارد و قابل قبول برای همه بخش های سیستم است تا بتواند اطلاعات را بین خودشان جا به جا کنند که به صورت بی سیم و یا با سیم هستند.

رابط‌های کاربری

رابط های کاربری خانه هوشمند در واقع ابزارهایی هستند که کاربران خانه هوشمند به کمک آن ها می توانند با خانه ارتباط برقرار کنند. این ابزارها از ریموت کنترل هوشمندی که جایگزین همه ریموت های خانه می شود تا کلید های هوشمند، صفحه های لمسی و یا تلفن همراه و تبلتی که همه از آن ها استفاده می کنند را در بر می گیرد.

سنسورها

سنسورها ابزارهایی هستند که می توانند از وضعیت های مختلف خانه نور، دما، رطوبت یا وجود دود گزارش تهیه کنند و با ارسال این گزارش ها برای کنترل کننده مرکزی به کمک پروتکل های ارتباطی امکان اعمال سناریو های از پیش برنامه ریزی شده را فراهم می کنند. مثلا با افزایش دما تا اندازه ای مشخص سیستم سرمایش خود بخود روشن می شود.

عملگرها

عملگرها در سیستم هوشمند شامل رله ها، دیمرها، فرمان های برنامه نویسی هستند که با کمک ترموستات، شیربرقی، موتور پرده برقی، بُرد الکترونیکی سیستم های سرمایش – گرمایش، سیستم های صوتی و تصویری ، قفل های بی سیم و… می توانند دستورات صادر شده از سیستم هوشمند مرکزی را اجرا کنند.